“Sikari” (Sicarii) sözünün mənası latıncadan tərcümədə “xəncər” anlamını verir. Onlar eramızın I əsrində romalıların İudeyadan çıxıb getməsini istəyən və bunun üçün müxtəlif radikal metodlara əl atan qruplar olub. Sikarilər, xüsusilə, insanların çox olduğu yerlərdə kütləvi insan tələfatı ilə nəticələnən terror aktlarını törətməklə düşməndə qorxu yaratmağa çalışırdılar. Qeyd edək ki, İudeya romalılar tərəfindən işğal olunandan sonra burada bizim eranın 6-cı ilində Roma idarəçilik üsulu bərqərar edilib.

Sikarilər İosif Flavinin “Yəhudi müharibəsi”ndə yad edilir. Yeddinci kitabın VIII bölümündə sikarilər yəhudilərin bir qrupu kimi tanımlanır və daha sonra qeyd olunur ki, onlar Roma əsarətində yaşamaq istəməyən və mübarizə üsulu kimi romalıları qətlə yetirən, onların əmlaklarını məhv edən kiçik qrup olub.
Sikarilər həmçinin İosif Flavinin “Yəhudilərin qədimliyi” adlı kitabında da xatırlanır. XX kitabın VIII bölümündə müəllif qeyd edir ki, sikarilərin adı, istifadə etdikləri xəncərin adından gəlir. Onlar bayram və ya digər əlamətdar günlərdə meydana toplaşanlar (romalı məmurlar və hərbçilər) üçün əməlli-başlı kabusa çevrilmişdilər. İosif Flavi sikarilərin qurbanına çevrilmiş ilk romalının adını da qeyd edir. O, İonafan (Jontahan) adlı din xadimi olub.

Bizim eranın 66-73-cü illərində baş vermiş birinci Roma-yəhudi müharibəsində sikarilərə İudanın oğlu Manahem başçılıq edib. Onun rəhbərliyi altında sikarilər romalıları bir neçə dəfə məğlubiyyətə uğradaraq, qədim İordan qalası olan Masadanı tuturlar və buranın bütün əmlakını, cəbbəxanasını müsadirə edirlər. Daha sonra qrup Yerusəlimə doğru irəliləyərək, burada olan müxtəlif yəhudi qrupları ilə ittifaq bağlayırlar. Düzdür, romalıları şəhərdən qovmağa müəssər ola bilirlər, lakin az sonra öz aralarında anlaşılmazlıqlar və konfliktlər meydana çıxır. Özünü üsyanın vahid lideri hesab edən Manahem, müqəddəs məbəddə özünü İudeyanın kralı elan etmək fikrinə düşür. Lakin narazı olan digər qruplar sikarilərə hücum edir və Manahem və bir neçə silahdaşı əsir alınır, daha sonra isə edam edilir. Sağ qalan sikarilər Manahemin qohumu Eleazar bin Yirin başçılığı altında Masada qəsrinə qaçır və bir daha romalılara qarşı hərbi əməliyyatlar aparmırlar. Günlərini yaxınlıqdakı yəhudi məskənlərinə talan məqsədilə basqınlar etməklə keçirirlər. 73-cü ildə romalılar Lusius Flavius Silvanın başçılığı altında Masada qalasına hücum edir. Eleazar müqavimətin mənasız olduğunu anlayaraq, romalılara əsir düşməmək üçün silahdaşlarını və ailələrini öldürür. Daha sonra isə öz həyatına son qoyur. Romalılar qalaya daxil olarkən iki qadın və beş uşağın əllərində xəncər əsir düşməmək üçün özlərini öldürməyə hazırlaşdıqlarını görürlər…(1)