11 noyabr 1995-ci ildə “Hannover 96”nın heyətində ilk dəfə əsas komandada meydana çıxan Robert Enkenin karyerasındakı son oyun da 14 il sonra məhz, adı çəkilən komandanın heyətində qeydə alınır.
Amma aradakı 14 il ərzində onun həyatı çox keşməkeşli olur. Göstərdiyi yaxşı oyunla Münhenqladbax “Borussiya”sı, “Benfika”dan sonra “Barselona”ya transfer olur. Çoxlarının xəyalını qurduğu komandada oynamaq ona 25 yaşında nəsib olur. Ən üst səviyyəyə qalxdıqdan sonra uğurlu karyera qurmaq nisbətən asan görünə bilərdi, amma olmadı…
Kataloniyalıların heyətində İspaniya kubokunda 3-cü liqa təmsilçisi “Novelda”dan alınan 3:2 hesablı məğlubiyyətdən sonra komandanın təcrübəli müdafiəçisi Frank de Bur yenilgiyə əsas səbəb kimi məhz, Enkeni göstərmişdi. Artıq onun üçün çətin günlər başlamışdı. Həmin mövsüm La Liqada “Barselona”nın heyətində cəmi 20 dəqiqə meydanda olan əlcək sahibi daha sonra karyerasında yeni səhifə açmaq üçün “Fənərbaxça”ya transfer edildi. Böyük ümidlərlə İstanbula gələn Enkenin buradakı karyerası 1 oyun çəkdi. “Sarı-larcivərdlilər”in evdə “İstanbulspor”dan aldığı ağır məğlubiyyətin (0:3) səbəbkarı göstərilən Enkeyə tribunadakı azarkeşlərin reaksiyası ağır oldu və o, bu matçın ardından komandanı tərk etdi.
2008-ci ildə verdiyi açıqlamaların birində o, İstanbulda başına gələnləri bu cür nəql edir:
“İstanbulda yaşadıqlarım həyatının qırılma nöqtəsi oldu, 2 il əvvəl (2006) əvvəl qızımın ölümü kimi… Artıq futbol mənim həyatımda əvvəlki kimi bir məna daşımır. İndi də məğlub olanda əsəbləşirəm, amma bu, əvvəlki kimi bir həftə çəkmir. İndi bu hal yalnız bir-iki gün davam edir.
Enkenin “Fənərbaxça”ya keçdiyi vaxtda əks marşrutla Kataloniyaya transfer olunan Rüştü, o dövrləri belə xatırlayır: “Enke ilə bir həftə birlikdə məşq etdim. Necə bir qapıçı olduğunu gördüm. Oynamadığı üçün həvəssiz idi, özünə inamı itmişdi, formada deyildi. “Fənərbaxça” Enkeni transfer etməmişdən üç gün əvvəl klub rəsmilərindən Murad Ödaydınlı ilə telefonda danışmışdım. Ondan mənim yerimə qapıçı alıb-almayacaqlarını soruşdum. Mənə almayacaqlarını dedi. Mən də ona əgər alsanız Bonanonu transfer edə bilərsiniz, çox yaxşı qapıçıdır. Amma üç gün sonra Enkenin keçidini mətbuatda oxuyanda çox təəccübləndim. Çünki “Barselona”da “Fənərbaxça”nın elçisi kimi idim. Kaş, mənim də fikrimi öyrənəydilər”.
Enke “Barselona”ya keçdiyi vaxtkı formasından çox uzaq idi. Bu anda geri çevirə bilməyəcəyi təklif sabiq klubu “Hannover 96”dan gəldi. Sakit şəkildə Almaniyaya qayıtdı. Bundesliqa təmsilçisi ilə yenidən yüksəlişə keçəcəyi bir mövsümə başladığı vaxt Lara adında bir qızı da oldu. Bu, Enkeni həyata bağlayacaq bir şey ola bilərdi, amma olmadı. Ürəyində problemlə doğulan Lara tez-tez əməliyyat keçirirdi. Enke isə bu müddəti xəstəxana- məşq arasında keçirdi. Buna baxmayaraq, o, Almaniyada ilin qapıçısı seçildi. 17 sentyabr 2006-cı ildə isə Lara gözlərini əbədi yumdu. Bu, Enkeni daha da sarsıtdı. Amma bu faciədən cəmi 6 gün sonra yenə də “Hannover” forması ilə yenidən yaşıl meydanlara döndü. Ətrafındakılar onun hansı psixoloji vəziyyətdə olduğunu bilirdilər, amma əllərindən bir şey gəlmirdi.
Enke daha sonra Almaniya milli komandasına kimi yüksəldi və yığmanın əsas qapıçısı da oldu. Millidə son oyununu isə 2009-cu ilin avqustun 12-də Bakıda yığmamıza qarşı oyunda çıxdı. Bundestimin 2:0 hesablı qələbəsindən sonra “Futbol+” qəzetinin müxbiri Habib Aslanova açıqlamasında isə yığmamızı tərifləmişdi: “Bu, Azərbaycan yığmasının tarixində göstərdiyi bəlkə də, ən baxımlı oyun idi. Əvvəlki oyunları da belə keçirsəydilər, hazırda daha yüksək yerdə qərarlaşardılar. Onsuz da əvvəldən oyunun çətin keçəcəyini təxmin etmişdik. Lakin bu dərəcədə çətin olacağını gözləmirdik. Müdafiə xəttindəki futbolçular yaxşı təsir bağışladı. Onlar həm mübarizə aparır, həm də diqqətli olmağa çalışırdılar. Rəqibin 7 nömrəli oyunçusu (Vaqif Cavadov) başqalarından seçilirdi…”
10 noyabr 2009-cu il… Komandasının səhər idmanından sonra qızının məzarını ziyarət edir. Daha sonra isə 200 metr aralıda olan dəmiryoluna çıxır…
Həyat yoldaşı və həkimindən üzrxahlıq etdiyi məktub qoyur. Hər ikisinin iştirak etdiyi mətbuat konfransında Enkenin yoldaşı çətinliklə də olsa bu sözləri deyə bilir: “Enke uzun müddət idi ki, depressiyada idi. İstanbul və Barselonadakı uğursuzluqlardan sonra bizim üçün hər şey çox çətin idi. Hər şeyi geridə qoya biləcəyimizə inanırdıq, amma qızımızı itirdik, daha da kədərləndik. Sevgiylə hər şeyi bacara bilədik, amma olmadı…”
