Bir az sonra o, şəxsən yoldaş Stalinə müraciət etdi. 1924-cü il olduğunu nəzərə alsaq, İosif Vissarionoviç hələ siyasi çəkiyə və təsirə malik deyildi. Buna baxmayaraq, İqnatyev yaxın onilliklər üçün ölkənin liderini dəqiq təxmin edərək ona müraciət etmək qərarına gəlmişdi. Bununla belə, qarşı tərəf də kifayət qədər qəribə, hətta etibarlılığı bəlli olmayan bir şəxsə tərəf getdi. Xarici hərbi fondlardan toplanan külli miqdarda pul və ölkəni düşmən elementlərindən təmizləməyə kömək etməli olan məxfi məlumatlar Stalinin onu qəbul etməsində mühüm rol oynayan faktorlardan idi bəlkə də.Deyə bilərik ki, Stalinin şəxsi kəşfiyyat xidmətinin əsası qoyuldu və İqnatyev onun yaradılmasının təşəbbüskarı və rəhbəri idi. Birinci Dünya Müharibəsi illərində Avropada məlumat topladığı üçün onun bu sahədə böyük təcrübəsi vardı.
Sovet Ordusunun gələcək generalı Aleksey İqnatyev 1877-ci ildə Sankt-Peterburqda, general ailəsində anadan olub, anası isə qrafinya Meşçerskaya idi. Atası çox inadkar və təkəbbürlü bir insan idi və onun güllələnməsində yəqin ki, bu amil böyük rolu oynayıb. Qrafinya Meşçerskaya İmperatriçənin fəxri qulluqçusu, fəal kilsə və ictimai xadim idi, xeyriyyəçiliklə məşğul olurdu. Təbii ki, belə valideynlərin oğlunun çox perspektivli gələcəyi olmalı idi.
Əvvəlcə o, soyluların və hərbçilərin övladlarının təhsil aldığı hərbi akademiyada (пажеский корпус) oxumağa göndərildi, bundan sonra gənc cəmiyyətdə çox görkəmli bir insan kimi qəbul edilməyə başlandı. Bundan əlavə, o, orkestrdə dirijorluq etmişdi ki, bu da onun məşhurlaşmasına səbəb olub.
Ancaq atasının xarakteri ona açıq şəkildə miras qalmışdı və çox keçmədən avtokratiya prinsiplərindən məyus olmağa başladı. Hətta Rus-Yapon müharibəsi zamanı o, inqilabi ideyaları dəstəkləməyə başladı. Lakin onun keçmişi və təhsili fikirlərini açıq deməyə imkan vermirdi. Lakin o, vəziyyətdən çıxış yolu tapır və 1908-ci ildə xarici kəşfiyyata keçir. Danimarkada, İsveçdə, Norveçdə və son beş ildə Fransada inqilabdan əvvəl agent vəzifəsində çalışdı.
İgnatyev, Fransa Bankında saxlanılan və imperiya ordusuna silah almaq üçün nəzərdə tutulmuş böyük bir məbləğdə pulu əvvəlcə şəxsi hesabına, sonra isə Sovet tərəfinə köçürdü.
Lakin bu hərəkətin səbəbi təkcə ideoloji mülahizələr deyildi, bunun müqabilində yeni hökumətdən ona pasport verilməsini və ölkəyə qayıtmasına icazə verilməsini xahiş etmişdi. Əslində bu, gələcək toxunulmazlıq üçün rüşvət idi. Lakin onun Avropada kəşfiyyat işi dayanmırdı, indi o, ölkənin yeni rəhbərliyi üçün məlumat toplayırdı. Bu müddət ərzində onun rəhbərliyi altında bir neçə məxfi əməliyyat təşkil edilmiş və uğurla həyata keçirilmişdi.
Komintern arxivi 1927-ci ildə naməlum istiqamətdə yoxa çıxdı; orada inqilab ərəfəsində və hakimiyyətin ilk illərində bolşeviklərin pul köçürmələri barədə məlumatlar var idi. Xarici bankirlər bu məlumat üçün çox şey verərdilər, lakin Avropadakı sovet kəşfiyyatı ona daha tez çatmağı bacardı. Ehtimal olunur ki, bu illər ərzində Avropada işləyən sovet kəşfiyyat şəbəkəsinin Vrangelin ölümündə əli olub. Baxmayaraq ki, rəsmi səbəb kimi vərəm xəstəliyi deyilir.
Ağ hərəkatın lideri Kutepov 1931-ci ilin əvvəllərində naməlum maddənin vurulmasından sonra vəfat edib. Və bundan sonra İqnatyev tələsik Fransadan çıxarıldı. 1939-cu ildə alman kəşfiyyatının arxivlərinin bir yerdən başqa yerə daşınması təşkil ediləndə gizli sənədlər və arxivlərlə dolu bir neçə yük maşını izsiz yoxa çıxdı. Sovet kəşfiyyatının belə bir arxivin mövcudluğundan xəbəri yox idi. Təbii ki, İqnatyevdan başqa…
O vaxtlar özü də artıq Moskvada işləyirdi, repressiyaların ən qızğın vaxtında – 1937-ci ildə oraya qayıtmışdı. Mənşəyini və keçmişini nəzərə alaraq, repressiya çarxı güclənəndə SSRİ-yə qayıtmaqdan çəkinməməsinin özü təcrübəli kəşfiyyatçının hamıdan çox bildiyini göstərir.
Nominal olaraq ona nəşriyyatda tərcüməçi vəzifəsi verilmişdi. Amma onun gəlişindən sonra orduda kütləvi həbslər, repressiyalar başladı. Ordu sıralarında ona “qırmızı qraf” ləqəbi verilmişdi.
Aleksey 1947-ci ildə təqaüdə çıxdı, xatirələr yazmaqla məşğul oldu, onlar oxucular arasında çox məşhur idi, amma əsas sirri heç vaxt açmadı. Axı əlində olan məbləği kiməsə köçürmədən Avropada qalmaq üçün hər cür imkanı var idi. Stalinin son günlərinə qədər onunla birbaşa əlaqə saxlayırdı və ona məsləhət vermək hüququna malik idi. O, 1953-cü ildə 77 yaşında vəfat etdi.
İnadkarlığı və sistemlə razılaşmaması ilə tanınan təkcə sovet generalının atası deyildi. Babası dekabristlərlə də mehriban idi, lakin taleyin iradəsi ilə imperatorun tərəfini tutdu və bunun üçün yüksəldi. Onun əmisi Rusiya-Türkiyə müharibəsinə son qoyan Pekin və San Stefano müqaviləsini imzalayan Rusiyanın 100 böyük diplomatından biridir.
Pavel onun kiçik qardaşı idi və hər ikisi Almaniyaya, Rusiyada çevriliş ilə bağlı məlumat toplamaq üçün göndərilmişdi. Onlar hətta mason lojasının üzvü oldular və sonra Leninlə əlaqə saxladılar və onun Almaniya ilə əlaqəsini sübut etdilər. Qardaşlar imperiyanın mövcudluğunun sonuna qədər onun rifahı üçün sədaqətlə xidmət etdilər.
Bu gün dəqiq deyə bilərik ki, İqnatyev bank hesabından çıxarıb sovet hökumətinə köçürdüyü pulların bir qəpiyini də mənimsəməyib. Qrafın bolşeviklərin tərəfinə keçməsinin səbəbi bəlli deyil, yalnız məlum olan odur ki, o, bu pulların Rusiyaya məxsus olduğuna əmin idi, orada hakimiyyətdə kimin olmasından asılı olmayaraq, oraya qayıtmaq, vətənin rifahına xidmət etməyə davam etmək istəyirdi. O, 1943-cü ildə şəxsən Stalinin göstərişi ilə general-leytenant rütbəsinə layiq görülmüşdü. Rəhbərlə yaxın ünsiyyətini, repressiyalar qarşısında qorxmazlığını nəzərə alaraq, çox güman ki, agent fəaliyyətini vətənində də davam etdirib.
Stalinin ölümündən sonra onun ən yaxın siyasi dairəsi hakimiyyət uğrunda mübarizəyə başladı. Qraf İqnatyev bu vaxta qədər artıq təqaüdə çıxmışdı. Ancaq bəziləri, məsələn, Beriya, bu yarışda uduzaraq təkcə azadlığı ilə deyil, həm də həyatları ilə ödəməli oldular.
