Puşkinin rahat həyatı və qumar borcları
Ən çox pul xərcləyənlərdən və qumar oynayanlardan biri, ödənişləri dövrünün digər yazıçılarınınkından xeyli yüksək olmasına baxmayaraq, praktiki olaraq heç vaxt borcdan çıxmayan və həmişə pul çatışmazlığından şikayət edən Aleksandr Sergeyeviç Puşkin idi. Lakin Puşkin rahat həyatı sevirdi və ondan imtina etmək, özü və həyat yoldaşı üçün xərcləri məhdudlaşdırmaq istəmirdi.
Nataliya Qonçarova ilə toydan sonra o, Sankt-Peterburqda 11 qonaq otağı, camaşırxana, şərab zirzəmisi və altı tövlədən ibarət ev kirayələmiş və bu, ona sərvət bahasına başa gəlmişdi.
Puşkin qonorar pulunu qumarda tamamilə uduzur, ümumiyyətlə, nadir hallarda qalib gəlirdi və qalib gələndə də yenidən kart masasına otururdu.
Dostlarına yazdığı məktublarda Puşkin davamlı olaraq pulun olmamasından şikayətlənir, borc istəyir, sonra illərdir pulu verə bilmədiyinə görə üzrxahlıq məktubları yazırdı. Onun çoxlu borcu var idi və ölümündən sonra bu borcun məbləği demək olar ki, yüz min rubl təşkil edirdi. Bu məbləğin bir hissəsi şairin toydan əvvəl girov qoyduğu əmlakının təminatı kimi əldə etdiyi bank kreditinə görə dövlətə olan borc idi.
Dostoyevski rulet oyununa böyük məbləğdə pul xərcləyib.
Dostoyevski məşhur tənqidçi Belinskinin onu təriflədiyi “Kasıb insanlar” adlı ilk romanını nəşr etdirəndə həyat kəskin şəkildə dəyişdi. Roman yazıçıya böyük pul və şöhrət gətirdi. Lakin o, tezliklə siyasi görüşlərdə iştirak etməkdə ittiham olunaraq bir neçə il sürgündə yaşayır.
Sürgündən qayıdandan sonra hər şeyi yenidən başlamalı olur. Qardaşı ilə birlikdə başqa müəlliflərin əsərlərinin və sürgündə yazdığı “Alçaldılmış və təhqir olunmuş” adlı ilk romanının fəsillərini dərc etdiyi jurnal açır. Və işlər yaxşılaşmağa başlayanda o, Avropaya səyahətə çıxır. Orada Dostoyevski bütün var-dövlətini kazinoda itirdiyi üçün intihar edən gənc oğlandan bəhs edən bir məqaləyə rast gəlir.
Dostoyevski əvvəlcə maraqdan qumarxanaya gedir, amma ilk mərcdən sonra o, artıq özünü qopara bilmir – rulet onu bataqlıq kimi özünə çəkir, maraq ehtirasa, ehtiras aludəçiliyə çevrilir. Yazıçı anlayır ki, oyun onun üçün ciddi problemə çevrilir, amma daha dayana bilmir. O, əlində olan bütün pulları itirir, sonra həyat yoldaşına göz yaşları ilə məktublar yazır və itirdiyi qonorar üçün ondan bağışlanmasını istəyir.
Bunin pulu necə idarə etməyi bilmirdi və Nobel mükafatını ehtiyacı olanlara verirdi.
Bunin bir qəzetdə korrektor işləyirdi və çox az əmək haqqı alırdı. Hekayələrini müxtəlif nəşriyyatlara təklif etsə də, onlar yalnız cüzi bir ödəniş qarşılığında çap etməyə razılaşırdılar. Bunin heç olmasa bir az pul qazanmaq üçün naşirlərin şərtləri ilə razılaşmaq məcburiyyətində qalırdı.
Yazıçı ailə qurub mühacirətə gedəndə daha böyük maddi çətinliklərlə üzləşdi. Nə o, nə də arvadı pulu düzgün idarə edə bilmirdilər və çox vaxt imkanlarından kənarda həyat tərzi sürürdülər. Alınan qonorarlar tez bitir və heç nəyə pul çatmırdı.
İvan Bunin ədəbiyyat üzrə Nobel mükafatına layiq görülən ilk rus yazıçısı idi, lakin alınan böyük məbləğ onun həyatını yaxşılığa doğru dəyişmədi. Mükafat verildikdən sonra o, dostlarından maddi köməklə bağlı məktublar alır və özü də bir neçə dəfə oxşar vəziyyətdə olduğu üçün heç kəsdən imtina edə bilmirdi.
Nikolay Nekrasovun oyun qabiliyyəti irsi idi.
Nikolay Nekrasov kasıb bir ailədən idi və çox erkən kart oyunlarına aludə olub və tez-tez qalib gəlməyi bacarırdı. Onun uduşlarının ədalətli olmadığı barədə söz-söhbətlər var idi, lakin heç kim onun əlindən heç nə tuta bilməmişdi.
Nekrasovun tələbəlik illəri çox ehtiyac içində keçib. Pulu olmadığından zirzəmilərdə gecələyir, güc-bəla ilə dolanmaq məcburiyyətində qalırdı. Şairin bütün pulunu xərclədiyi ilk şeirlər toplusunun nəşri də heç bir pul gətirmədi. Və sonra kart oyunlarını xatırladı. Məlum oldu ki, o, qumar bacarığını itirməyib və bir-birinin ardınca qazandığı uduşlar tezliklə həyatını xeyli dəyişdi.
Kartlarda qazandığı uduşlar sayəsində Nekrasov “Sovremennik” jurnalını aldı, burada əsərlərini nəşr etdirməyə başladı və tezliklə məşhur bir şair oldu, var-dövlət qazana və babasının bir vaxtlar kartda itirdiyi Qreşnevo ailə əmlakını geri ala bildi.
Çexov qumarbaz deyildi, lakin Monte Karloda qumarxanada xeyli pul itirmişdi.
Ümumiyyətlə, Çexov pula biganə idi, o, heç vaxt pulun çox olmasını xəyal etmirdi, pulu sadəcə olaraq həyatını təmin etmək üçün bir vasitə hesab edirdi. Pul çatışmazlığı dövründə o, özünü ciqolo və başqasının hesabına yaşamağa çalışan fürsətçi adlandıraraq, ələ salmağı xoşlayırdı.
O da dövrün əksər rus klassikləri kimi kiçik qonorarlardan gileylənirdi, lakin naşirlərlə sövdələşməni ləyaqətinə sığışdırmırdı və ümumiyyətlə, pul mövzusunu müzakirə etməyi sevmirdi, pulun insanın zehnini bulandırmaq və onun sayıqlığını dayandırmaq qabiliyyətinə malik olduğuna inanırdı.
Çexov borca nifrət edirdi və heç vaxt borc almırdı, həm də pulu boş şeylərə xərcləməyi sevməzdi. Məsələn, o, kirayəni faydasız israf hesab edir, öz mülkündə yaşamağa üstünlük verirdi.
