Fransanın Dünya Kuboku səhnəsində özünü sübut etməsi 1990-cı illərin sonuna təsadüf edir. Performans 1958-ci ildə oynadıqları final matçı, 1980-ci illərdə Platini, Tiqana və Jires kimi isimlərlə təkrarlanmış, lakin “çempionata rəng qatdılar” sözlərindən o yanan keçə bilmədilər. 1990-cı illərin sonlarında Zidan və komanda yoldaşları millini zirvəyə daşısalar da, yeni nəsil “xoruzlar” bu günlərdə yenə də bu nailiyyəti təkrarlamağa çox yaxındırlar.
Ümumiyyətlə, avroplalılar beynəlxalq futbol turnirlərini, bir növ, fransızlara borcludurlar. Çempionlar liqasının (əvvəlki adı ilə Çempion Klublar Kuboku) fikir atası L’Equipe qəzetinin redaktoru Qabriel Hano (Gabriel Hanot) və iş yoldaşı Jake Ferran (Jacques Ferran) olub. Avropa çempionatı ideyası isə, özünün bunu görməyə ömrü yetməsə də, Henri Deloneyə (Henri Delaunay) aiddir. Kubok ilə ən çox adı keçən adam isə Jüle Rime (Jules Rimet) olub. Dünya kuboku ideyasının “mücidi” həm bu ideyanı ortaya atmış, həm də bunun gerçəkləşməsi üçün uzun mübarizə aparmışdır. Hətta 1930-cu ildəki ilk Dünya Kubokuna 15 günlük gəmi yolçuluğunun sonunda çata bilmişdir. Bu gəmidə yer alan başqa bir fransız da bir neçə gün sonra tarixə keçəcəkdi.
Rumıniya milli komandası iki günlük qatar səfəri sonunda Cenoaya çatdı. Hücumçu Rudolf Vetzer (Rudolph Wetzer) bu yolçuluğu belə xatırlayırdı: “İki gecəmiz qatarda bərbad keçdi. Yataqlar pis vəziyyətdə idi…” Rumıniya millisinin ilk dünya çempionatına – Jüle Rime kubokuna səfərinin ikinci mərhələsi Cenoadan çıxacaq Conte Verde gəmisi ilə başlayacaqdı. Gəmi 21 iyun 1930-cu ildə rumınları götürüb Villefranche-sur-Mer’ə doğru istiqamət aldı. Burada rumınlara Fransa yığması, daha sonra Barselonada Belçika millisi də qatıldı. 4 iyunda Rio’da Braziliya millisi də bunlara qoşuldu və gəmi Uruqvaya 6 iyul tarixində çatdı.
Gəmidə olanlardan biri də, Fransa yığmasının hücumçusu, bir neçə gün sonra tarixə düşəcək Lusian Loran (Lucien Laurent) idi. O, bu 15 günlük yolçuluğu belə xatırlayırdı: “Biz Uruqvaya gedişimizin nə qədər ciddi bir iş olduğunu anlamırdıq, gəmidə hər şey əyləncəli idi. Biz sanki bir macəra yaşayırdıq.”
“Pejo” (Peugeot) zavodunda çalışan Lusian Loran, həmçinin şirkətin dəstəklədiyi “Soşo” (Sochaux) klubunda forma geyinirdi. Zəhmətkeşliyi onu mili komandaya kimi gətirdi. 1930-cu ilin fevralında Portuqaliya yığmasına qarşı debüt matçı onun gələcəyə gedən yolunu açdı.
Dünya kubokunun ilk oyunu 13 iyul tarixində Montevideo şəhərində Estadio Pacitos Stadionunda keçirildi. Tribunalarda yer alan 4444 nəfər azarkeş çempionatın ilk matçı – Fransa-Meksika matçını izləmək üçün səbrsizlənirdi. Qarşılaşma qar yağmuru altında başladı. Matçın 20-ci dəqiqəsində Lusian Loran dünya çempionatları tarixində ilk qolu vurdu. Bu, bir tarix olsa da, nə meydandakılar, nə də azarkeşlər bu tarixin fərqinə o qədər də varmadılar.
Fransa, o gün Meksika’mı 4-1 hesabı ilə məğlub etdi. Bu matçda Andre Maşino (Andre Maschinot) dubl etdi. Bu, eyni zamanda dünya kubokarı tarixinin ilk dublu idi. Lakin turnir fransızlar üçün uğurlu olmadı. Argentina (0-1) və Çili (0-1) komandalarından alınan məğlubiyyət, turniri fransızlar üçün erkən bitirdi. Qeyd edək ki, Lusian Loran Argentina ilə matçda zədələnmişdi və Çili ilə oyunu buraxmalı olmuşdu.
Lusian Loranın yazdığı tarix elə vətəndə də o qədər coşğu ilə qarşılanmamışdı, qəzetdə yalnız kiçik bir yazıda bu barədə məlumat verilmişdi, vəssalam.
O zamanın insanına ən çox təsir edən hadisə Dünya müharibəsinin başlaması idi ki, bu, Lusiandan da yan keçməmişdi. O, cəbhəyə yollandı və 1940-cı ildə əsir düşdü. Geri qayıdanda evinin dağıdıldığını, geydiyi ilk formasının da oğrulandığını gördü. 1943-cü ildə yerli klub olan “Besanson”da (Besançon) forma geyməyə başladı, lakin karyerası uğurlu alınmadı və 1946-cı ildə məşqçiliyə başladı.
Lusian Loranın atdığı qola 1998-ci ilədək dəyər verən olmadı…Çempionatdan öncə Parisien” qəzetinə müsahibə verən “Petit Lulu” ləqəbli Lusian bunları demişdi: “İndi daha çox aranan adamam. Bu, məni çox duyğulandırır. Bu anadək kimsə qolun önəmini anlamamışdı. Mən belə….”
1998-ci ildə Fransa dünya kubokunu qazanarkən, 1930-cu ildəki komandadan sağ qalan tək isim o idi. Oğrulanan forması və dağıdılan evi barədə xatirələri isə belə dilə gətirirdi: “Bütün xatirələr burada, qoca başımın içindədir. Onları kimsə oğrulaya bilməz…”
Lusian Loran 2005-ci ildə dünyasını dəyişdi…